Hoe u de mofdiepte van een HDPE-moffusiefitting kunt bepalen

HDPE SOCKET FUSION-FITTING is een van de meest gebruikte en betrouwbare verbindingstechnologieën voor polyethyleen leidingsystemen met een kleine diameter. Gedurende het gehele hotmelt-verbindingsproces zijn nauwkeurige bepaling en strikte controle van de mofdiepte cruciale factoren bij het garanderen van verbindingsprestaties en systeemveiligheid op de lange termijn.

I. Kernprincipes van het bepalen van de socketdiepte

De mofdiepte, of de afstand waarop de buis in de mof van de fitting wordt gestoken, wordt in de eerste plaats bepaald om voldoende effectief lascontactoppervlak en een uniforme verwarmingszone te garanderen.

Minimale laszonevereiste: De mofdiepte moet ervoor zorgen dat het lasoppervlak lang genoeg is om de langdurige hydrostatische spanningen van de ontwerpdruk van het leidingsysteem te weerstaan. Als de mof te ondiep is, is het lascontactoppervlak onvoldoende, wat leidt tot spanningsconcentratie en een zwak punt in het systeem, wat mogelijk lekkage of verbindingsfouten veroorzaakt.

Gereserveerde niet-laszone: Een niet-laszone, of koude zone, wordt doorgaans gereserveerd aan de onderkant van de fitting (bij de stop). Dit gebied voorkomt dat de buis te ver wordt geduwd tijdens het verwarmings- en inbrengproces, wat zou kunnen resulteren in materiaalophoping in de fitting, waardoor een "interne kraal" ontstaat. Overmatige interne kralen kunnen de efficiëntie van de vloeistofstroom aanzienlijk verminderen, het drukverlies vergroten en mogelijk scheuren onder druk veroorzaken. Daarom moet de mofdiepte vóór de flens nauwkeurig worden gecontroleerd.

Operationele markeringsvereisten: In de praktijk wordt de kokerdiepte gecontroleerd door een markeringslijn. Deze markeringslijn markeert het eindpunt waar de installateur de buis in de fitting duwt, waardoor twee belangrijke doelstellingen tegelijkertijd worden bereikt: voldoende laslengte en het vermijden van contact met de flens.

II. Internationale normen voor socketdiepte

De mofdiepte van HDPE-moffusiefittingen wordt niet willekeurig bepaald door de fabrikant; het is ontworpen en geverifieerd in strikte overeenstemming met internationale en nationale normen.

Basis ontwerpspecificatie: De specifieke waarde van de mofdiepte wordt doorgaans berekend op basis van de nominale diameter (DN) en de ontwerpwanddikte van de fitting. Europese normen zoals ISO 4437 en Amerikaanse normen zoals ASTM D2683 bieden bijvoorbeeld gedetailleerde specificaties voor de afmetingen en toleranties van polyethyleen buisfittingen. Fabrikanten gebruiken deze normen om de geometrische afmetingen van de fitting te bepalen bij het ontwerpen van fittingen.

Afmetingen en toleranties: De in de normen gespecificeerde mofdiepte is een nominale waarde en kent strikte tolerantie-eisen. De kwaliteitscontroleafdeling van de fittingen moet uiterst nauwkeurige meters gebruiken om de mofdiepte te controleren om er zeker van te zijn dat deze voldoet aan de ontwerpvereisten. Zelfs kleine afwijkingen in de afmetingen kunnen de uniformiteit van de verwarming en de uiteindelijke laskwaliteit beïnvloeden.

III. Technieken voor dieptecontrole tijdens de bouw op locatie

Het regelen van de mofdiepte is van cruciaal belang bij HDPE SOCKET FUSION-aansluitingen op locatie. Professioneel bouwpersoneel moet de volgende stappen strikt volgen:

Pijpreiniging en oxideverwijdering: Gebruik eerst een speciale schraper om de oxidelaag en verontreinigingen van het oppervlak van het pijpinsteekgebied te verwijderen. De lengte van dit gebied moet iets groter zijn dan de diepte van de koker.

Meten en markeren:

Gebruik een meter om de werkelijke mofdiepte van de fitting te meten (of raadpleeg de technische gegevens van de fabrikant van de fitting).

Meet aan het buisuiteinde nauwkeurig de mofdiepte vanaf het kopvlak en markeer duidelijk een cirkelvormige markeerlijn met behulp van een speciaal markeergereedschap. De markeringslijn moet hittebestendig en onoplosbaar in water zijn.

Verwarmingsfase: Duw tegelijkertijd de buis en fitting in de verwarmingshuls en verwarmingskop, die de smelttemperatuur hebben bereikt, totdat het uiteinde van de buis contact maakt met de vooraf gemarkeerde mofdieptemarkering.

Insteekfase en inspectie: Binnen de aangegeven overgangstijd de verwarmde buis snel in de fittingmof schuiven tot de gemarkeerde lijn gelijk ligt met het fittingkopvlak. De gemarkeerde lijn moet volledig in de fitting worden gestoken, maar niet daarbuiten. Als de buis te ver voorbij de gemarkeerde lijn wordt geduwd, kan deze in contact komen met de flens; als het de gemarkeerde lijn niet bereikt, zal het lascontactgebied onvoldoende zijn.

Afkoelen en fixeren: Gedurende de aangegeven afkoeltijd moet de verbinding stationair en uitgelijnd blijven. Beweging en stress mogen niet worden toegepast.

IV. Professionele gevolgen van onjuiste controle van de socketdiepte

Onnauwkeurige dieptecontrole van de socket is een van de hoofdoorzaken van het falen van de HDPE SOCKET FUSION-verbinding, wat ernstige technische gevolgen heeft.

Onder-insertie:

Gevolgen: De laszone is onvoldoende om aan de vereiste hydrostatische sterkte op lange termijn te voldoen. Bij langdurige belasting of waterslag is de verbinding gevoelig voor kruip of brosse breuk.

Verschijnselen: De markeringslijn blijft na afkoeling zichtbaar.

Over-insertie:

Gevolgen: Het voorste uiteinde van de buis komt in contact met de flens, waardoor materiaal zich ophoopt vóór de flens en een grote interne kraal vormt. Deze grote kraal beperkt niet alleen de stroming en veroorzaakt turbulentie, maar, nog belangrijker, creëert een spanningsconcentratiezone nabij de flens, waardoor de weerstand tegen langzame scheurgroei (SCG) wordt verminderd en mogelijk over meerdere jaren scheurvorming in de omtrek van de verbinding kan ontstaan.

Manifestaties: De markeringslijn verdwijnt volledig uit de buis en er wordt zichtbare plasticophoping waargenomen aan het uiteinde van de buis in de laszone.